شنبه ۵ مهر ۱۴۰۴ - ۱۵:۴۶

احمد دهقان در آیین شب شعر «سنگر شریف» عنوان کرد؛

اگر تاریخ را حفظ نکنیم، آینده را از دست می‌دهیم

احمد دهقان نویسنده دفاع مقدس

احمد دهقان، نویسنده حوزه دفاع مقدس در شب شعر «سنگر شریف» گفت: اگر ما نخواهیم تاریخ خودمان را حفظ بکنیم، آینده‌مان را هم از دست می‌دهیم. حفظ تاریخ فرهنگی، صرفاً یک وظیفه نوستالژیک نیست بلکه سرمایه‌گذاری برای آینده است.

به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان خوزستان؛ احمد دهقان، نویسنده حوزه دفاع مقدس در مراسم شب شعر «سنگر شریف» که به مناسبت ثبت ملی‌ شدن کتابخانه شهید شریف خرمشهر در سالن آمفی تئاتر منطقه آزاد اروند برگزار شد، گفت: آبادان و خرمشهر، شهرهایی که نامشان با صلابت و مقاومت در دوران جنگ تحمیلی گره خورده است، اما در میان انبوه کتاب‌ها و اسناد مربوط به نبردها، بخشی حیاتی از هویت این سرزمین‌ها یعنی تاریخ فرهنگی مردم عادی در حال رنگ باختن است. داستانی که روایتگر زندگی، رنج‌ها، امیدها و روزمرگی‌های کسانی است که در دل آتش، زندگی را از سر گرفتند.

وی گفت: حدود ۲ هزار کتاب در مورد جنگ نوشته شده، اما اینها خوانده نمی‌شوند و اغلب در انبارها خاک می‌خورند. این جمله، تلنگری به غفلت ما در ثبت و انتقال تاریخ فرهنگی شهرهایی چون آبادان و خرمشهر است. من به شهر شما می‌آیم و نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده است؛ چرا که تاریخ فرهنگی شهر نوشته نشده است و تنها تاریخ سیاسی و نظامی در کتاب‌ها نوشته شده و تاریخ و سرنوشت مردمانی که در زمان جنگ در آبادان و خرمشهر زندگی می‌کردند وجود ندارد.

دهقان خاطرنشان کرد: منظور از تاریخ فرهنگی، صرفاً وقایع رسمی نیست؛ بلکه ثبت خاطرات مردمی است که امروز شاید ۶۰ ساله باشند و ۲۰ سالگی خود را در سال‌های ۵۹ تا ۶۴ تجربه کرده‌اند. تاریخ فرهنگی شهر دارد از بین می‌رود چون آن را مردم باید بگویند، نه آدم‌های خاص و این یک هشدار جدی است؛ چرا که با گذشت زمان، راویان اصلی این خاطرات نیز از میان ما خواهند رفت و بخشی از هویت این شهرها برای همیشه گم خواهد شد.

این نویسنده مطرح کشوری اضافه کرد: حکایت تلخ پیرمرد اصفهانی که صاحب یک حمام در آبادان بود و در دوران جنگ، جوانی را به عنوان کارگر حمام استخدام کرد، نمونه‌ای کوچک اما پرمغز از هزاران خاطره ناگفته است. خاطره‌ای که در آن، روزهای سخت جنگ با فعالیت‌های روزمره گره خورده بود مثل آب دادن به مردم، بسته‌بندی حوله و زمزمه‌های سرپایی در میان هیاهوی جنگ که از یاد رفتنی نیست. این حمام، که نمادی از زندگی عادی در دل بحران بود، پس از جنگ تبدیل به برج شد و خاطراتش نیز آرام آرام رنگ باخت.  اتفاقات مهمی که ضبط شود و دیده شود و برای آینده خوانده شود، نیاز مبرم امروز آبادان و خرمشهر است. شهرهایی که پر از نقاطی هستند که می‌توانند گنجینه‌هایی از تاریخ فرهنگی باشند. اما سوال اینجاست که چرا مسئولین این شهر نمی‌خواهند تاریخ خودشان را حفظ کنند؟

احمد دهقان یادآور شد: اگر ما نخواهیم تاریخ خودمان را حفظ بکنیم، آینده‌مان را هم از دست می‌دهیم. حفظ تاریخ فرهنگی، صرفاً یک وظیفه نوستالژیک نیست، بلکه سرمایه‌گذاری برای آینده است. این خاطرات، درس‌هایی از مقاومت، همدلی و تاب‌آوری هستند که می‌توانند الهام‌بخش نسل‌های آینده باشند.  آبادان و خرمشهر، شهرهایی دوست‌داشتنی و عزیز هستند. بیایید مراقب باشیم که این گوهرها را از دست ندهیم و صدای فراموش شده تاریخشان را به گوش جهانیان برسانیم.

ارسال نظر

    • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
    • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.
2 + 8 =