به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور؛ در هفتمین روز نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، نشست صمیمانه دیدار با احمد اکبرپور، نویسنده و شاعر حوزه کودک و نوجوان، به همراه معرفی و رونمایی از کتاب‌های «طنزهای توخالی» و «مکان‌های ترسناک ایران» به تالیف وی، در غرفه نهاد در بخش ناشران کودک و نوجوان برگزار شد.

اکبرپور در ابتدا نشست درباره کتاب «اولماز» خود و داستان آن گفت: کتاب اولماز درباره دیوها بود که من همیشه دربارهٔ آنها مطالعه می‌کردم و همیشه برایم سوال بود که چرا دیوها در داستان‌ها مرد هستند برای همین داستان دیوی را با جنسیتی متفاوت روایت کردم.

وی درباره اینکه چگونه وارد عرصه ادبیات کودک و نوجوان شد، اظهارداشت: خیلی از انتخاب‌هایی که انسان در زندگی انجام می‌دهد، آگاهانه نیست. من روانشناسی می‌خواندم و تحقیقاتم درباره ادبیات کودک و شعر بچه‌های شاعر ایرانی بود که می‌خواستم با شعر بچه‌های خارجی مقایسه کنم. منابع اینقدر کم بود که مرا به سمت شورای کتاب کشاند و منابع خوبی در اختیارم گذاشتند. از آن روز که نمک‌گیر شورای کتاب کودک شدم، با ادبیات کودک و نوجوان آشنا شدم و به این عرصه ورود کردم. درباره ادبیات جنگ باید بگویم که نگاه من منطقی‌ترین نگاه است و آن نگاه ضدجنگی است در آثارم وجود دارد. در ایران هم کسانی که منطقی به جنگ نگاه می‌کنند از آن به عنوان دفاع یاد می‌کنند و به تازگی هم اثری با همین تم ضدجنگی نوشتم. هم‌سالان من حتما با قصه‌های مادرانشان زندگی کرده‌اند. مادرم اگر کاری داشت، قصه را کوتاه می‌کرد و الا همیشه قصه‌هایش بلند بود مثل سمک‌عیار که در من تاثیر می‌گذاشت و انعطاف‌دار بود.

اکبرپور به نامزدی‌اش در جایزه هانس کریستین اندرسون سال ۲۰۲۶ هم اشاره کرد و افزود: جایزه تصویرگری هانسن کریستین اندرسون را به فرشید مثقالی دادند و به هوشنگ مرادی کرمانی هم جایزه تقدیر دادند اما بعد از مرادی دیگر این جایزه را برداشتند. این جایزه به نوبل کوچک معروف است و به نوعی، ته‌خط ادبیات کودک است. به یک نفر گفتند میخواهی شاه شوی؟ گفت نه؛ گفتند چرا؟ گفت چون جای پیشرفت ندارد و بعد از آن دیگر معلوم نیست آدم تلاش کند! نامزدشدن برای این جایزه، حس دوگانه خوشحالی و ترس دارد که انسان یک وقت از مشورت و دانش‌جویی بی‌نیاز می‌شود.

این نویسنده مطرح درباره تالیف کتاب «مکان‌های ترسناک ایران» خاطرنشان کرد: ما مثل کامیون هستیم که هرجا بار بخورد آنجا می‌رویم! پیشنهاد این کتاب به من داده شد و من هم نگارش آن را سرپرستی کردم. ۹۰ درصد بچه‌های ایرانی به ژانر ترس علاقه‌مند هستند اما هم خانواده هم مدرسه و هم تلویزیون، آنها را از دنبال‌کردن این ژانر منع می‌کنند و علت آن مشخص نیست. من نمی‌دانم بچه‌های دیگر کشورها هم اینگونه هستند یا نه ولی اقتضای سن بچه‌ها است که این گونه ژانرهای هیجان‌انگیز را دوست داشته‌باشند. بعید می‌دانم اینقدری که برای دوست‌داشتن ژانر ترسناک در ایران بچه‌ها محدود می‌شوند، در کشور دیگری این‌ اتفاق بیفتد. 

همچنین؛ وحید تمنا، ناشر این کتاب در اشاره‌ای کوتاه به چگونگی شکل‌گیری ایده کتاب «مکان‌های ترسناک ایران» پرداخت و ادامه داد: ما در کشورمان برای شناختن اماکن گوناگون معمولا به کتاب راهنما مراجعه می‌کنیم و با این ایده که چگونه می‌توان بچه‌ها را علاقه‌مند کرد تا ایران را بشناسند، با توجه به علاقه بچه‌ها به ژانر ترسناک به این ایده رسیدیم و سعی کردیم آن را مستندگونه بنویسیم. یک تیم محقق شروع کردند و یک سری اماکن خاص را استخراج و مستنداتش را تهیه کردند و در اختیار احمد اکبرپور قرار دادند. او هم با کمک دوستان نویسنده‌اش قسمت اول این مجموعه را آماده کرد. تصور می‌کنم حاصل کتاب بسیار خوب شده و می‌توانیم از فضای متفاوت ژانر ترسناک عبور کنیم. 

در پایان؛ روح‌الله منوچهری، سرپرست معاونت پژوهش و برنامه‌ریزی نهاد در سخنان کوتاهی، گفت: با احمد اکبرپور دوستی قدیمی و خاطرات شیرینی دارم. در اکثر کتاب‌فروشی‌های جنوب، یک قفسه کتاب‌های او هست و معمولا هر دوماه، یک کتاب جدید ولی پرمغز و ارزشمند را منتشر می‌کند. کتاب «شب‌بخیر فرمانده» او را پیشنهاد می‌کنم که حتما مطالعه کنید.

 اهدای لوح تقدیر از سوی سیامک محبوب، معاون توسعه کتابخوانی نهاد به احمد اکبرپور، رونمایی از لوح یادبود و جشن امضای دو کتاب «طنزهای توخالی» و «مکان‌های ترسناک ایران»، پایان بخش این مراسم بود.