به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی استان خراسان رضوی، محفل شعرخوانی «روح‌الله» به مناسبت سی وششمین سالگرد ارتحال بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) به همت محفل ادبی رواق ادب اداره‌کل کتابخانه‌های عمومی خراسان رضوی و با حضور جمعی از شاعران استانی برگزار شد.

در این محفل شعرخوانی، هر یک از شاعران به خوانش اشعار خود با محوریت حضرت امام خمینی(ره) پرداختند:

غلامرضا غلامپور دهسرخی
باز آمد موسم رنج و عزا
گرد غم بنشسته بر آیینه ها
کوله بار عاشقان غم می شود
قامتم از بار غم خم می شود
درد ی از هجران و غم تاثیر کرد
بی نوا دل نالۀ شبگیر کرد
بغض همراه نفس آزاد شد
کار مردم شیون و فریاد شد
اهل دل هم واله و محزون شدند
از غم لیلای خود مجنون شدند
هر دلی از خویشتن بیگانه شد
سوخت از هجران و چون پروانه شد
آه ای یاران! طبیب دل کجاست؟
پیر عشق ما، حبیب دل کجاست؟
آن که پیر و رهبری فرزانه بود
رهبر این نهضت جانانه بود
رهبر ما مرد عدل و داد بود
دشمن سر سخت استبداد بود
در نگاه ما چنان خورشید بود
ناخدای کشتی امید بود
رهنمای مکتب ما بود و هست
پیشوای نسل گل ها بود و هست
ای دریغا! رفت و ترک باغ کرد
سینه بی تاب ما را داغ کرد
ای امام ای رهبر نستوه ما
تکیه گاه اهل دل بشکوه ما!
نهضت ناب تو را یاری کنیم
در مسیر تو فداکاری کنیم
پرچم توحید پا بر جا تویی
اعتبار انقالب ما تویی
 

سیدحکیم بینش
به روی بال پرستو رسیده ام اینجا
به روی دیده ی آهو رسیده ام اینجا
به مرغهای مهاجر شبی وطن دادی
درخت باغچه را حس نو شدن دادی
به پا برهنه ترین ها پناه بخشیدی
به ما به گوشه ی چشمی نگاه بخشیدی
چه خاطرات قشنگی از آن زمان باقی است
طنین و رنگ صدایت به گوش مان باقی است
به گفتمان دو چشمان تو، عمل کردیم
که لحظه های صمیمانه را بغل کردیم
چقدر وقت دعا دستها کبوتر بود
چقدر عکس تو در ماه دیدنی تر بود
دوباره سرخوشم از خاطرات شیرینت
و چشم دوخته بر خوشه های پروینت
به باز خوانیِ چشمت نشسته ام آقا!
تو را ورق زده ام ای صحیفه ی دریا!
تو کارنامه ی مایی درست می گویم؟
شناسنامه ی مایی درست می گویم؟
مرا به نام خمینی به هم نشان دادند
مرا به کاسه ی سر، آه! آب و نان دادند
پس از عبور شب اینجا رسیده ام با تو
به رغم در به دری ها رسیده ام با تو
شبیه آب که از مغز سنگ می گذرد
به رود خانه و دریا رسیده ام با تو
میان این همه گلهای سرخ و بی کینه
میان مردمی از جنس آب و آیینه
برادرانه به یک راه روشنی هستیم
اگرچه گاه تنی گاه نا تنی هستیم
اگرچه خاطره ی تلخ هم ندارم کم
همیشه تلخی اش از روز روزگارم کم
دو رودخانه که سرچشمه مان همیشه یکی است
دو شاخه ایم که در اصل بیخ و ریشه یکی است
دو رودخانه که سرچشمه شان یکی باشد
درخت های کهن ریشه شان یکی باشد
زدیم در همه جا حرف از انقلاب شما
شبانه دیکته گفتیم از کتاب شما
 

محمدصادق بخشی
طلسم شب و پشت سرما شکست
به یمن حضور تو جاری شدم
زمستان اسیر کلام تو شد
گل از گل شکفت و بهاری شدم
طنین صدای تو آرام و گرم
شبیه صدای پدرهای خوب
دلم از جماران لب های تو
شنیدست آقا خبر های خوب
دلم در کنار تو قد می کشید
به اعجاز چشم تو احیا شدم
به تعبیر زیبای آئینه ها
چنان قطره از شوق دریا شدم
به لطف تو تقدیر ما خوب شد
همه عاشقانه حسینی شدیم
ودشمن پریشان شد از اینکه ما
مریدان راه خمینی شدیم
تو تفسیر عشقی و ما سالها
غزل خوان افکار ناب توأیم
کلام تو جاریست در گوش جان
و ما پیرو انقلاب توأیم
تو رفتی ولی شعر ناب تو هست
خدای تو و انقلاب تو هست
اگر لکه ابریست گاهی، بدان
هنوز آیت آفتاب تو هست
گره کرده مشتیم و دریا دلیم
برای وطن جملگی جان شویم
زن و مرد و پیر و جوان بی درنگ
فدای نفس های ایران شویم
 

غلامرضا ابوالقاسمی نجوا
ای مظهر عشق و مهربانی
ای روح خدا، گل معانی
دریای کمال بیکرانی
«ای صوت رسای آسمانی»
«ای رمز ندای جاودانی»
ای پیر طریق صبح صادق
گنجینه ی گلشن حقایق
از کوی تو می دمد شقایق
«ای قُلِّه ی کوه عشق و عاشق»
«ای مرشد ظاهر و نهانی»
ای مُهر ولایتت به مَفرَق
نور از افق رخ تو مُشتَق
ای دشمن کافران اَبلَق
«ای جلوه ی کامل اَنَ الحق»
«در عرش مُرَّفَعِ جهانی»
تنها نه به ما، امام بر عشق
زد بوسه به نور هرسحر عشق
در رحلت عشق دیده تر عشق
«ای موسی صَعق دیده در عشق»
«از جلوه ی طور لامکانی»
سخت است خمینی دوری از تو
ایران همه جا حضوری از تو
هم خامنه ای است نوری از تو
«ای اصل شجر ظهوری از تو»
«در پرتو سِرِّ  سَر مَدانی»
ای قبله ی هر شهید اَبروت
وی روضه ی جان حریم نیکوت
شد کفر ز نهضت تو مبهوت
«برگوی  به عشق، سِرِّ لاهوت»
«در جمع قلندران فانی»
بر ظلم و ستم تو راه بستی
بت های زمانه را شکستی
نجوای تو رمز حق پرستی
«ای نقطه ی عطف راز هستی»
«برگیر ز دوست جام مستی»